حامد محسنی
دووم بیار
دووم بیار
با همه فرق کن
خودت رُ غرق کن
توی خیالت
تو آسمون باش
حتّی اگر که
شکسته بالت
درا رُ باز کن
پنجره‌ها رُ
رو به خیابون
بذار بیاد تو
از تو خیابون
صدای بارون
غمت سیاهه
شبیه مرگه
شبیه گرگه
شاید دعامون
کوچیکه امّا
خدا بزرگه
امید ینی چی؟
راه اگه تلخه
تهش شیرینیه
با ناامیدی
میری جلوتر
امید همینه
دووم بیار که
شب اگه تاریک
صبح اگه دوره
همیشه بعد از
اوج سیاهی
طلوع نوره